آرتور میلر

آرتور میلر نمایشنامه نویس ، سناریست و داستان نویس نامی و جانشین برحق یوجین اونیل در تئاتر امریکا در ۱۷ اکتبر ۱۹۱۵ در نیویورک به دنیا آمد. پدرش صاحب یک کارخانه بود و مادرش به شغل آموزگاری اشتغال داشت. در سالهای ۱۹۲۹ در جریان بحران اقتصادی آمریکا پدرش ورشکست شد و زندگی خانوادگی شان دچار مشکل گردید. میلر ناگزیر دبیرستان را رها کرد و جهت کسب درآمد شغل های مختلفی را آزمود. مدتی در یک تعمیرگاه اتومبیل شروع به کار کرد. چندی راننده کامیون بود و مدتی هم در یک انبار قطعات یدکی اتومبیل کار کرد. مدت دو سال و نیم ، هفته ای سیزده دلار پس انداز می کرد تا بتواند وارد دانشگاه شود. سرانجام در رشته روزنامه نگاری دانشگاه میشیگان پذیرفته شد. در سالهای نخست دانشجویی شروع به نوشتن کرد. در سال ۱۹۳۸ پس از اتمام دوره دانشگاه به نیویورک بازگشت و وارد کار نویسندگی و تئاتر شد. ابتدا بیشتر اوقاتش را صرف نوشتن نمایشنامه هایی که اکثرا در رادیو اجرا می شد کرد .

در سال ۱۹۴۴ نمایشنامه بلندی به نام مردی که تمام خوشبختی ها را داشت را نوشت و یک سال بعد داستانی به نام فوکوس را منتشر کرد. در سال ۱۹۴۷ با نمایشنامه همه پسران من به شهرت رسید.

نمایشنامه مرگ پیشه ور (مرگ یک فروشنده) که ظرف مدت شش هفته در سال ۱۹۴۹ نوشته شد، به گفته خود میلر قریب ده سال ذهن او را به خود مشغول کرده بود، شهرت او را تثبیت کرد. جایزه ادبی پولیتزر به خاطر این نمایشنامه به او تعلق گرفت و در نیویورک با استقبال شگفتی به صحنه رفت. این اثر درباره زندگی فروشنده دوره گردی است به نام ویلی لومان Willy Loman و خانواده اش.

ویلی لومان در سن ۶۴ سالگی متوجه می شود که سی و چهار سال از عمرش را برای شرکت تجارتی واگنرها سپری کرده است. نخست در خدمت فرانک واگنر و اکنون در خدمت پسر او هوارد است. اما علی رغم سالهای بی شمار خدمت طاقت فرسا برای شرکت واگنرها، اکنون به سادگی او را اخراج می کنند، در شرایطی که جامعه امریکا روز به روز گسترش می یابد. آنچه مطرح است سود بیشتر از انسانها است که باید نصیب شرکت های بزرگ تجاری شود. ویلی لومان در نمایشنامه میلر یکی از قربانیان بیشماری است که به گفته نویسنده، بر نیروهای زندگی نظارت و اختیاری ندارند و در چنگال نظامی بی رحم و خشن متلاشی می شوند. نمایشنامه مرگ فروشنده بازسازی یک محتوای طبیعت گرایانه به شیوه ای اکسپرسیونیستی است و وجود عامل برجسته ای از میراث های اکسپرسیونیسم اجتماعی به وضوح در نمایشنامه نمایان است چراکه ویلی لومان در پایان به کالایی تبدیل شده که در یک مرحله معین اقتصادی همانند اجناس و کالاهای بسیار دیگر دور انداخته می شود.

در سال ۱۹۵۰ نمایشنامه دشمن مردم اثر هنریک ایبسن را میلر برای یکی از تئاترهای برادوی Broadway آماده نمایش کرد و در سال ۱۹۵۳ نمایشنامه جادوگران شهر سیلم را که موضوع آن تعقیب و دستگیری روشنفکران آمریکایی توسط نظام این کشور است در قالب تمثیلی شکار جادوگران در قرن هفدهم را نوشت. نمایشنامه خاطره دو دوشنبه و چشم اندازی از پل را در سال ۱۹۵۵ منتشر کرد . چشم اندازی از پل که در زمره معروفترین آثار این نویسنده محسوب می شود دارای شخصیتی است به نام ادی کاربون، او به علت علائق عاطفی که نسبت به خواهرزن خود کاترین احساس می کند دو نفر از خویشاوندان همسرش را که به صورت غیرمجاز به آمریکا مهاجرت کرده اند به مقامات لو می دهد. کاترین عاشق رودلفر برادر کوچکتری است که از ایتالیا برای یافتن کار به آمریکا مهاجرت کرده اند. از نظر میلر موجودی که دور از چشم مأموران اداره مهاجرت آمریکا قدم به بندر گاه نیویورک می گذارد، شروع یک هستی نیست. این هستی گذشته ای دارد، از آنجایی که سوار کشتی شده و در آنجایی که به دنیا آمده و از آنجایی که رانده شده است. اینها مسائلی است که میلر هر چند مستقیما درباره آن صحبت نمی کند، اما از کنار آنها هم بی توجه نمی گذرد. در پایان این اثر ادی کاربون را می بینیم که به خاطر تخطی از آداب و رسوم جامعه اش موجبات نابودی خود را فراهم می آورد.

طی دوران بحران سیاسی که به دوران مک کارتی معروف است در آمریکا تحت عناوین کمیته ضد آمریکایی و جلوگیری از نفوذ کمونیستها ، میلر نیز چون بسیاری دیگر از هنرمندان مورد اتهامات واهی و بازجویی قرار گرفت. در سال ۱۹۵۶ میلر ضمن انکار اتهاماتی که به او نسبت داده شده بود به شدت به روش های اینگونه برخوردها اعتراض کرد و آن را محکوم نمود . در همین سال از همسر اولش جدا شد و با مریلین مونرو هنرپیشه مشهور سینما ازدواج کرد. این ازدواج چهار سال دوام بافت (۱۹۶۰. ۱۹۵۶م). میلر در اثر خود با نام بعد از سقوط که مبتنی بر تجربیات شخصی نویسنده است آن طرف قضیه را به عنوان شوهر ناخشنود، کاراکتر عصبی مریلین مونرو، زنی مشهور و محبوب در عالم هنر را بازگو می کند.

میلر در این اثر حقیقت را با دیدی عمیقتر از پیش ترسیم و بررسی می کند. پیش از آن نوشتن سناریویی به نام ناجورها را برای سینما به اتمام رسانیده بود.

متعاقب بعد از سقوط در سال ۱۹۶۴ نمایشنامه حادثه در ویشی نوشته شد. این اثر نمایشنامه ای است درباره حوادث جنگ برای بازگونمودن حقیقت و جنبه های گوناگون آن.

در سال ۱۹۶۵ مجموعه ای از داستانهای کوتاه او با نام دیگر به تو احتیاجی ندارم منتشر شد.

نمایشنامه قیمت اثر بعدی میلر در سال ۱۹۶۸ منتشر شد و همان سال در لندن به صحنه رفت. آخرین نمایشنامه میلر اثری است کمدی به نام خلقت جهان و دیگر قضایا که برداشت گونه ای است از آیات انجیل درباره خیر و شر و سرگشتگی انسان.

فیلمنامه ای هم با نام ارکستر زنان آشویتس در سال ۱۹۷۶ از میلر منتشر شده که براساس زندگی خواننده فرانسوی است که در اردوگاه آشویتس به عنوان عضوی از ارکستر زنان برای سرگرم کردن افسران اس اس آواز می خواندند تنظیم گردید. میلر درباره این اثر چنین می گوید: قصد داشتم داستانی بنویسم که برای جان بدر برده ها اهمیت داشته باشد که خودمان هم منظورم است، قصد نداشتم یک داستان صرفا دلهره آور بنویسم.